فروشگاه اینترنتی بابانو | لوازم جانبی کامپیوتر
نویسنده: بابانو 
مقدمه
همانطور که احتمالا می‌دانید تحریم‌های آمریکا، شرکت هواوی را با چالش‌های زیادی روبرو کرده است. به‌عنوان مثال، گوشی فوق‌العاده هواوی میت ۳۰ پرو به دلیل فقدان سرویس‌ها و اپلیکیشن‌های گوگل برای جذب مخاطب کار بسیار سختی در پیش دارد و این گوشی هنوز در بازار کشورهای غربی عرضه نشده است. علاوه بر این، می‌توانیم به گوشی تاشو هواوی میت ایکس اشاره کنیم که قرار است فعلا فقط در بازار چین عرضه شود.
متأسفانه راهکار مربوط به حل این مشکل هنوز ضعف‌های زیادی دارد. اپلیکیشن AppGallery که قرار است به‌عنوان جایگزین پلی استور گوگل انجام وظیفه کند، باید تعداد بسیار بیشتری از توسعه‌دهندگان را جذب کند. برخی روش‌های مربوط به نصب سرویس‌های گوگل هم خیلی سریع از کار می‌افتند و نمی‌توان به این روش‌ها امیدوار بود.
هواوی نیازمند یافتن روشی است که گوشی‌های جدید را به همراه سرویس‌ها و اپلیکیشن‌های گوگل عرضه کند. چنین روشی وجود دارد، ولی باید به کاستی‌های این راهکار هم اشاره کنیم.
نمونه عملی این روش: آنر ۹ ایکس
چند روز قبل، آنر ۹ ایکس برای بازار کشورهای اروپایی عرضه شد و در کمال تعجب از تمام سرویس‌ها و اپلیکیشن‌های گوگل بهره می‌برد. البته این گوشی تفاوت‌هایی با مدل چینی خود دارد. مهم‌ترین تفاوت، بهره‌گیری از تراشه کایرین ۷۱۰F به جای تراشه تازه‌نفس کایرین ۸۱۰ است. همچنین باید به تفاوت در زمینه‌ی جایگذاری حسگر اثر انگشت و دوربین‌ها هم اشاره کنیم. دلیل این تفاوت‌ها به این موضوع برمی‌گردد که مدل اروپایی آنر ۹ ایکس بتواند با سرویس‌های گوگل عرضه شود. اما چطور چنین چیزی امکان‌پذیر شده است؟
ظاهرا شماره مدل آنر ۹ ایکس اروپایی همانند هواوی P Smart Z است. این گوشی در ماه مه ۲۰۱۹ معرفی شده و اولین گوشی هواوی است که از دوربین سلفی پاپ‌آپ بهره می‌برد. این دو گوشی از لحاظ دیگر مشخصات هم شباهت دارند که از بین آن‌ها می‌توانیم به تراشه کایرین ۷۱۰F، نمایشگر ۶.۵۹ اینچی، حسگر اثر انگشت تعبیه شده در پنل پشتی و باتری ۴۰۰۰ میلی‌آمپر ساعتی اشاره کنیم. البته در این میان برخی تفاوت‌ها هم بین آن‌ها دیده می‌شود. مثلا از لحاظ جزییات دوربین، پیکربندی حافظه و طراحی بین آن‌ها تفاوت وجود دارد.
با وجود بهره‌گیری از شماره مدل مشابه، این دو گوشی روی هم رفته یک مدل محسوب نمی‌شوند. با این حال، این رویکرد هواوی مسبوق به سابقه است. به‌عنوان مثال می‌توانیم به گوشی آنر نوا ۵T اشاره کنیم که از لحاظ شماره مدل و مشخصات مشابه آنر ۲۰ است.
در هر صورت شاید آنر ۹ ایکس اروپایی پیش از آغاز تحریم‌ها موفق به دریافت مجوز مربوط به GMS (سرویس‌های موبایل گوگل) شده باشد ولی هواوی می‌تواند بدون دریافت مجوز مختص این گوشی، محدودیت مذکور را دور بزند. برای درک این موضوع، در ادامه به نحوه اخذ مجوزهای مربوط به GMS می‌پردازیم.
گوشی‌ها چگونه مجوز سرویس‌های گوگل را دریافت می‌کنند
هر تولیدکننده‌ای که می‌خواهد سرویس‌های موبایل گوگل را در گوشی خود نصب کند، باید مجوز GMS و توافقنامه توزیع اپلیکیشن موبایل (MADA) را باید برای گوشی موردنظر اخذ کند و سپس چندین آزمایش مربوط به سازگاری را پشت سر بگذارد. یکی از آن‌ها مجموعه آزمایش‌های سازگاری با اندروید (CTS) است تا بخش‌های نرم‌افزاری و سخت‌افزاری و API های موردنظر تایید شود. بعد از انجام این کارها، گوگل بخش هسته نرم‌افزار گوشی را مورد بررسی دقیقی قرار می‌دهد.
در مورد این آزمایش‌ها باید خاطرنشان کنیم که دو بخش اهمیت خیلی زیادی دارند؛ نسخه سیستم‌عامل اندروید و سخت‌افزاری که قرار است که این اندروید بر روی آن قرار بگیرد. معمولا، این آزمایش‌ها بر مدل اولیه گوشی‌های موردنظر انجام می‌شود. تغییر نسخه سیستم‌عامل یا سخت‌افزار باعث می‌شود که این آزمایش‌ها از اول انجام بگیرد. با این حال، در صورت تغییر بخشی از قطعات سخت‌افزاری دیگر لازم نیست آزمایش‌ها بار دیگر تکرار شوند و این موضوع به خصوص برای طراحی گوشی صدق می‌کند.
به نظر می‌رسد برای گوگل مهم‌ترین بخش قضیه، موضوع پشتیبانی نرم‌افزار و سخت‌افزار گوشی از قابلیت‌های سرویس‌های موبایل گوگل است. از لحاظ تئوری، شرکت‌ها می‌توانند قطعاتی که برای GMS مورد بررسی قرار نمی‌گیرند، تغییر دهند. اما در توافقنامه توزیع اپلیکیشن موبایل (MADA) مشخصا آمده که جزییات شبکه مخابراتی و گوشی‌های مربوط به مناطق مختلف باید مجموعه آزمایش‌های سازگاری با اندروید (CTS) را با موفقیت پشت سر بگذارند. بنابراین، مجوز GMS به اپراتور مخابراتی و شماره مدل گوشی‌ها ارتباط دارد و نام نهایی گوشی موردنظر برای این مجوزها اهمیتی ندارد.
روی هم رفته، مجوز GMS به شکل ظاهری گوشی وابسته نیست و به بازار موردنظر و قطعات سخت‌افزاری داخل گوشی ارتباط دارد. به همین خاطر اگر این دو مورد تغییر پیدا نکنند، شرکت‌ها به‌راحتی می‌توانند بخش ظاهری گوشی اندرویدی را تغییر دهند و برای این کار نیازی به اخذ مجوز جدید نخواهند داشت. برخی از قطعاتی که شرکت‌ها با خیال راحت و بدون دردسرهای دریافت مجوز جدید GMS می‌توانند تغییر دهند شامل پیکربندی حافظه، جزییات دوربین و دیگر ویژگی‌های جزئی است.
مشکلات این راهکار
باید اذعان کنیم که با قاطعیت نمی‌توانیم در مورد استفاده هواوی از مجوزهای قدیمی اظهارنظر کنیم. شاید هواوی برای نوا ۵T و آنر ۹ ایکس پیش از شروع تحریم‌های آمریکا مجوز گوگل را دریافت کرده ولی باید خاطرنشان کنیم که ۵ ماه زمان زیادی در صنعت موبایل محسوب می‌شود.
با این وجود، اعمال تغییرات بر مدل‌های قدیمی و عرضه آن‌ها به‌عنوان گوشی‌های جدید کاملا امکان‌پذیر است. اگرچه این راه‌حل می‌تواند برای گوشی‌های میان‌رده جوابگو باشد، ولی هواوی برای بهره‌گیری از این رویکرد در قبال گوشی‌های پرچم‌دار با مشکلات زیادی روبرو می‌شود.
کاربرانی که قیمت هنگفتی را برای خرید گوشی‌های پرچم‌دار می‌پردازند، علاقه‌ای به بهره‌گیری از قطعات قدیمی ندارند. حتی اگر هواوی بتواند برای این گوشی‌ها از لحاظ عکاسی و حافظه بهبود قابل توجهی ارائه کند، کاربران گوشی‌های پرچم‌دار خواستار بهره‌گیری از بهترین عملکرد موجود و دیگر ویژگی‌های حائز اهمیت هستند و چنین کاری قوانین مربوط به سازگاری با سرویس‌های گوگل را زیر پا می‌گذارد.
طبق یکی از قوانین مربوط به MADA، گوشی‌ها برای دریافت نسخه جدید سیستم‌عامل باید مجوز گوگل را دریافت کنند. از آنجایی که هواوی وعده داده گوشی‌هایی مانند سری P30، میت ۲۰ و P20 و چند گوشی دیگر اندروید ۱۰ را دریافت می‌کنند، ظاهرا توانسته مجوز موردنظر را اخذ کند. این یعنی در آینده نزدیک می‌تواند گوشی‌های تازه‌نفس مجهز به سرویس‌های گوگل را با مشخصات گوشی‌های ذکر شده روانه‌ی بازار کند. اما این گوشی‌ها برای دریافت اندروید ۱۱ به مشکل برمی‌خورند.
اگرچه این راهکار از لحاظ فنی امکان‌پذیر است، ولی در نهایت یک راه‌حل کوتاه‌مدت محسوب می‌شود. هواوی با بهره‌گیری از این راهکار تا اطلاع ثانوی می‌تواند گوشی‌های جدید به بازار عرضه کند ولی این گوشی‌ها نمی‌توانند قابلیت‌های نوآورانه‌ای را برای کاربران به ارمغان بیاورند. در نهایت، هواوی یا باید با دولت آمریکا به توافق برسد یا اینکه راه‌حل ثالث بادوامی را برای نصب سرویس‌های گوگل در گوشی‌های خود ارائه دهد.
